OSOBA Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ WZROKOWĄ W PRACY - PORADNIK DLA PRACODAWCÓW - publikacja
Autorzy: dr hab. med. Joanna Bugajska, dr Kamila Nowak, mgr Karolina Pawłowska-Cyprysiak, mgr Łukasz Kapica, dr inż. Joanna Kamińska, dr inż. Rafał Młyński, dr inż. Jan Radosz, mgr inż. Andrzej Pawlak (Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy), dr Anna Skupień, mgr Adam Hadław, mgr Łukasz Żmuda, mgr Marcin Sokołowski (Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych mgr Hubert Pora – Krajowy Związek Rewizyjny Spółdzielni Inwalidów i Spółdzielni Niewidomych), mgr Ewa Spychała (Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji), mgr Jacek Zadrożny
Głównym celem poradnika jest przedstawienie możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem specyfiki zatrudnienia osób niepełnosprawnych wzrokowo. Zaprezentowano w nim, krok po kroku, jak rekrutować takie osoby, jak dostosować stanowisko pracy i organizację pracy oraz jak utrzymać w zatrudnieniu pracowników z tym typem niepełnosprawności. Poradnik przybliży też potencjalnym pracodawcom wachlarz korzyści pozafinansowych i finansowych wynikających z systemu wsparcia zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Zawarto w nim także informacje o możliwościach pozyskania wsparcia w różnych instytucjach.
PRAWNO-ADMINISTRACYJNE ASPEKTY SYTUACJI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH W POLSCE - Małgorzaty Giełda, Renata Raszewska-Skałecka -publikacja
Niniejsza monografia, jest zatem zbiorem opracowań, których przedmiotem są wybrane prawno-administracyjne i społeczne problemy związane ze statusem osób niepełnosprawnych w Polsce. Książka adresowana jest do szerokiego kręgu odbiorców, a jej naukowy i praktyczny wymiar wzmacnia przystępny język, aktualne ustawodawstwo, zestawienie piśmiennictwa naukowego oraz orzecznictwo w zakresie omawianej problematyki.
OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE CZY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ Dariusz Galasiński - publikacja
Jak mówić: „osoby niepełnosprawne” czy „osoby z niepełnosprawnością”? Oto kil-ka uwag na ten temat. Uwag, które oparte są na głębokim przekonaniu, że należy mówić, a szczególnie pisać: „osoby z niepełnosprawnością”. W sprawie tej można przedstawić dwa typy argumentacji. Po pierwsze, może to być argumentacja strukturalna, dotycząca w szczególności stosowności systemowej wyżej wymienionych wyrażeń, jak również ich poprawności językowej. Po drugie, można zaproponować również argumentację, by tak rzec, „dyskursywną” – argumentację, która przyjmuje za punkt wyjścia, że dyskurs, a zatem język w użyciu, jest nie tylko zbiorem znaków i reguł ich użycia, ale również, co znacznie ważniejsze, zespołem praktyk społecznych konstruujących rzeczywistość.
AKTYWIZACJA OSÓB W STARSZYM WIEKU JAKO SZANSA NA POMYŚLNE STARZENIE - Małgorzata Kaczmarczyk, Elżbieta Trafiałek - publikacje
Konsekwencją wyraźnego procesu starzenia się społeczeństwa polskiego, widocznego już od wielu lat, jest duża liczebność (5,7 mln) grupy osób w wieku poprodukcyjnym (≥ 65 lat). Jednocześnie wydłuża się średnia długość życia mężczyzn do 70,7 roku i kobiet do 79,2 roku. Wydaje się więc, że najważniejszym zadaniem polityki społecznej powinna być nie tylko troska o dalsze wydłużanie życia, ale również podejmowanie takich działań, które będą sprzyjać pomyślnemu starzeniu się. Gryglewska definiuje pomyślne starzenie się jako osiągnięcie wieku starości z małym ryzykiem chorób i niedołężności, z wysoką sprawnością umysłową i fizyczną oraz utrzymaną aktywnością życiową, natomiast Wizner dodatkowo zwraca uwagę na zachowanie aktywności w sferze kontaktów społecznych i towarzyskich. W procesie starzenia się istotne znaczenie ma sfera oddziaływań zewnętrznych, do których Bień zalicza styl życia, sposób odżywiania, środowisko życia i czynniki psychospołeczne. Celem niniejszej pracy jest prezentacja różnych form aktywności wpływających na proces pomyślnego starzenia.